Nou daar zit ik dan, volledig in het wit gekleed, eindelijk gedoucht, make-up d’r af, in kleermakerszit voor een levensechte monk. We hebben al les gehad in hoe je moet mediteren en dat blijkt nog best lastig te zijn. We moeten 15 minuten lang zit-meditatie doen en 15 minuten lang loop-meditatie. Tijdens het zitten moeten we denken ‘rising, falling’ op de maat van onze ademhaling en tussendoor denken we ‘Sitting, being’. Alle andere gedachtes moeten we wegduwen. Nou is nergens aan denken al kneiter lastig, maar verplicht nergens aan denken is net als constant tegen iemand zeggen: ‘Denk nu niet aan een olifant.’ En dan ben ik eindelijk 5 minuten goed bezig, komt Shakira ineens met haar alle grootste hits in m’n hoofd opzetten. Dat gaat dus ook nog niet zo goed, maar dat is normaal volgens de beste man.
De loopmeditatie is makkelijker qua nadenken. We moeten heen en weer lopen en constant denken ‘right foot, left foot,’ dan 3 keer ‘intention to stop’ en dan 3 keer ‘stopping’ oftewel je noemt constant op wat je doet. Terwijl we dit doen moeten we zo langzaam mogelijk lopen en vooral dit is ontzettend lastig en best een hele work-out. Maar ik voel elke dag dat het iets beter gaat! Ik kan langer aan een stuk door zitten en ik loop minder wiebelig dan eerst.
S ochtends krijgen we eerst een praatje van de monk en hierbij verdwijnt mijn beeld van serieuze man die alleen in langzame wijsheden praat meteen als sneeuw voor de zon. Hij is gezellig, hij vertelt verhalen en lacht het hardst om z’n eigen sullige grapjes, die wij toch niet echt begrijpen. Hij vertelt over karma, ‘be good, do good’, over hoe iemand in plaats van slecht, goed kan doen en noemt hierbij voorbeelden van vorige meditators. Hij vertelt 10 minuten lang over een vrouw die deed aan chopping chopping chopping en hoe zij het chopping kon stoppen, waarna ik me toch af ging vragen wat er dan mis was met choppen? Wil deze mevrouw niet in de keuken staan? Wordt zij gedwongen elke avond huisgemaakte ovenpizza te maken? Nee deze mevrouw winkelt teveel en geeft teveel geld uit. De helft gaat langs me heen, maar het komt er allemaal op neer dat slechte dingen er altijd zullen zijn, maar we daar een balans in moeten vinden. Ofzo.
We krijgen elke dag andere noedels te eten als ontbijt en als lunch rijst met drie bijgerechten en 1 traktatie (chocolade reepje of Thais oreokoekje) (grote highlight van de dag), we wassen af met koud water wat meteen weer in de bosjes terecht komt. En gaan weer mediteren. Nee het is hier geen luxe, maar het is precies genoeg. Ik heb de eerste hele dag gedacht dat ze hier bij wijze van wc papier een soort portable waterkraantje gebruiken. Wat ook wel zou zijn, maar liever niet. Dus ik pakte alvast het pakje noodtissues erbij, maar met tien tissues kom je de week niet door. Gelukkig zie ik lichtelijke in paniek de volgende dag bij de lunch een soort winkeltje waar ze voor wel 20 cent wc papier verkopen.
S’avonds doen we aan ‘chanting’, het ritmisch opzeggen van wat teksten. Een beetje gek, maar na een hele dag stilte is een beetje woorden stotteren wel fijn. We hebben een paar teksten die iedereen leuk mee kan doen, waarna het weer vrolijk stilvalt als er woorden van meer dan 20 letters aan te pas komen.
Het allermooiste hier is dat iedereen precies doet waar die zin in heeft. De een chant lekker hard mee, de ander luistert liever gewoon. Wil je tien minuten doelloos buiten gewoon een beetje staan? Prima! Wil je een half uur lang in child’s pose zitten in plaats die verdomd pijnlijke mediteer houding? Ga je gang en mag ik meedoen?
Om 9 uur liggen we in bed en dat mag ook wel. Had ik al gezegd dat we om 5 uur opstaan? Vredig val ik elke keer weer in slaap, om om 3 uur wakker te worden en niet meer in slaap te komen. Toch een beetje last van jetlag. Maar goed, nog maar 2 uur en dan moeten we toch opstaan!
Mooi avontuur en heerlijk om mee te kunnen lezenmet je belevenissen. Even zen zijn is natuurlijk heel fijn en dat in die omgeving… Geniet van je volgende avontuur!