Hoewel ik in Chiang Rai een beetje wilde uitrusten, ontmoette ik toen ik aankwam iemand die de volgende dag de zonsopgang bij de white temple wilde gaan bekijken. Leuk, puik plan, doen we. Dus wij om een veel te vroeg tijdstip op staan, we stappen op de motor, om in de grootste stortbui van mn leven terecht te komen. We missen compleet de afslag naar de tempel en worden gedwongen om te gaan schuilen op een soort marktje dat langs de weg gaande is. Wanneer we al kletsnat zijn en de zon veel te snel opkomt racen we naar de tempel toe, waar we (onbewust) een dicht park binnenlopen en er binnen 5 minuten weer worden uitgezet. We besluiten ons plan op te geven en lekker koffie te gaan drinken. Ariel heeft als droom om een soort talkshow te beginnen wat ‘om de tafel’ gaat heten en dat hij van praten houdt merk je meteen. Hij heeft interessante ideeën en op dit soort momenten vind ik het jammer om na 1 dag alweer afscheid te moeten nemen. Toch moet het en een andere kamergenoot en ik gaan nog naar de zwarte tempel, we kopen kaartjes voor de slowboat en aanschouwen een heus muziekspektakel (soort van). De volgende dag stappen we weer om 6 uur uit ons nest om 2 dagen lang op een rivier te dobberen naar de volgende bestemming!
